Problem migdałkowy

Problem migdałkowy

Przerost trzeciego migdałka to problem, który pewnie wielu rodzicom spędza sen z powiek. Co wspólnego ze sobą mają powiększony migdałek gardłowy i wadliwa wymowa? Co powoduje taki przerost i jakie są jego objawy?

Trzeci migdał umiejscowiony jest w nosowej części gardła. U osób, które nie mają problemu z jego przerostem, jest niewidoczny, również przy szeroko otwartych ustach. Razem z migdałkami podniebiennymi tworzy system ochronny organizmu i stanowi pierścień chłonny gardłowy. Trzeci migdał tworzą tkanki limfatyczne, zbudowane z komórek niszczących drobnoustroje. Dlatego też bronią organizm przed wirusami i bakteriami.

Skąd się bierze przerost trzeciego migdałka?

Najczęstszą przyczyną rozrostu migdałka gardłowego są powtarzające i nawracające się infekcje oraz przewlekłe choroby układu oddechowego. Znaczenie mają także niektóre choroby wieku dziecięcego, takie jak płonica, odra.

Jak rozpoznać przerost migdałka?

Powiększony trzeci migdał powoduje wiele zmian w organizmie, ponieważ może upośledzać przewody słuchowe i drożność nosa. W takiej sytuacji dziecko zazwyczaj chodzi z otwartą buzią, oddycha przez usta, mówi przez nos, chrząka lub chrapie w nocy, często ma katar. Przerost migdałka powoduje także ból głowy, zmęczenie, problemy z koncentracją, mogą wystąpić również momenty bezdechu.

Słabe dotlenienie w nocy powoduje u dzieci nerwowość, agresję, a przede wszystkim zmęczenie. Trzeci migdał może także zatykać część trąbki słuchowej, a wtedy do ucha środkowego nie dociera świeże powietrze i gromadzi się w nim płyn. Bardzo często prowadzi to do zapalenia ucha środkowego. Może dojść również do niedosłuchu o typie przewodzeniowym. W tego typu przypadkach dźwięki odbierane porównać można do dźwięków "zza ściany".

Podczas prawidłowego wdechu - nosem, powietrze jest ogrzewane, nawilżane i oczyszczane. Nieprawidłowe oddychanie - ustami, sprawia, że wdychane powietrze jest zimne i suche, przez co dużo częściej dzieci nabywają infekcje górnych dróg oddechowych. Oddychanie przez usta wiąże się z tym, że dzieci cały czas mają otwartą buzię, co przyczynia się do powstawania zmian w kościach twarzy, powoduje zanik mięśnia okrężnego ust, wadliwy zgryz lub niewłaściwy rozwój podniebienia. Ta sytuacja związana jest z powstaniem wielu nieprawidłowości w obrębie mowy dziecka.

Przerost migdałka gardłowego zakłóca rozwój mowy, która nie posiada naturalnej barwy dźwięku, jest niewyraźna, czasem bezdźwięczna. Dochodzi do tzw. nosowania zamkniętego. Zniekształcone są wtedy głoski nosowe takie jak: m, mi, n, ni, ę, ą.

Należy pamiętać, że powiększony trzeci migdał nie zawsze musi oznaczać wystąpienie wszystkich objawów. Jako rodzice musimy jednak bacznie obserwować nasze dzieci. W razie jakichkolwiek wątpliwości najlepiej udać się do lekarza - laryngologa, który w koniecznej sytuacji zaleci wykonanie zabiegu adenotomii, czyli zabiegu usunięcia trzeciego migdałka.

A już wkrótce: jak ćwiczyć z dzieckiem po adenotomii?

Zdjęcia pochodzą ze źródeł: www.dzieci.pl; www.otolaryngolodzy24.pl 

Karmienie a rozwój mowy

Czy karmienie niemowlęcia ma znaczenie w rozwoju mowy? Tak, karmienie ma bardzo istotny wpływ na proces kształtowania się mowy.

Czy wiedzieliście, że rozwój mowy rozpoczyna się już w 3 miesiącu życia płodowego dziecka? Wówczas dziecko zaczyna słyszeć pierwsze dźwięki, a także otwiera i zamyka usta, dzięki czemu ćwiczy mięśnie, które będą brały udział podczas mówienia. Zanim maleństwo przywita świat nauczy się również oddychać, połykać i ssać. Te czynności są niezbędne każdemu człowiekowi podczas porozumiewania się, a przede wszystkim potrzebne są do życia.

Gdy dziecko przychodzi na świat, każdy rodzic pragnie dla niego wszystkiego, co najlepsze. Często zastanawiamy się nad sposobem karmienia naszego niemowlaka. Karmić piersią, czy może butelką?
Naukowcy potwierdzają, że karmienie piersią ma lepszy wpływ na rozwój mowy dziecka. Ssanie mleka matki to dla dziecka najlepsza nauka mówienia a zarazem pierwszy trening logopedyczny. Podczas artykulacji ruchy języka, żuchwy, a także czynność połykania są takie same jak podczas ssania piersi. Naturalne karmienie jest również czynnością profilaktyczną przed wystąpieniem wad zgryzu.
Należy jednak pamiętać o prawidłowym przystawieniu noworodka do piersi - dziecko powinno być podtrzymywane w odpowiedniej pozycji, usta powinny być szeroko otwarte i obejmować całą brodawkę wraz z otoczką, ssanie powinno być energiczne i efektywne.
Czasem zdarza się jednak, że karmienie piersią jest niemożliwe (np. jeśli matka zarażona jest wirusem HIV, jest uzależniona od środków odurzających, jest chora psychicznie, ma gruźlicę, dziecko obarczone jest chorobą metaboliczną, itp.). PAMIĘTAJ! To, że nie możesz karmić dziecka piersią, NIE OZNACZA, że jesteś gorszą matką.Jeśli karmisz butelką zadbaj o prawidłową pozycję dziecka (niemowlę powinno być ułożone wyżej niż przy karmieniu piersią), odpowiedni wybór smoczka (otwór w smoczku nie powinien być za mały, ani za duży - dziecko podczas efektywnego ssania powinno otrzymywać właściwą porcję mleka), prawidłowe ułożenie butelki (płyn powinien wypełniać cały smoczek).

Zatem, jeśli masz wybór, KARM SWOJE DZIECKO PIERSIĄ! Jest to najlepsza "inwestycja" w rozwój twojego maluszka.

Na poniższym zdjęciu pozycje do karmienia piersią.

Zdjęcia pochodzą ze stron: http://www.osesek.pl/podstawy-zywienia-dziecka/karmienie-piersia/690-problemy-z-karmieniem-naturalnym.html; http://razemlatwiej.pl/gfx_news/pozycje_nowyi_632.jpg

Logopeda potrzebny od zaraz

Często zastanawiamy się, czy rozwój mowy naszego dziecka jest prawidłowy? Zadajemy sobie również pytanie: kiedy pójść z dzieckiem do logopedy? Odpowiedź brzmi następująco: wtedy, kiedy mamy jakiekolwiek wątpliwości, czy mowa naszej pociechy dobrze się rozwija.

Pamiętaj! Bardzo ważną rolę odgrywa czas. Istotne jest, by terapię logopedyczną rozpocząć jak najwcześniej, aby zapobiegać utrwalaniu się błędnej mowy.

Poniżej przedstawiam aspekty, które odgrywają znaczącą rolę w rozwoju mowy, i na które powinniśmy szczególnie zwrócić uwagę u naszych dzieci:

• dziecko ma problemy ze ssaniem, połykaniem (szczególnie widoczne podczas karmienia dziecka);
• niemowlę nie gaworzy;
• podczas artykulacji dziecko wsuwa język pomiędzy zęby (jest to wada na każdym etapie rozwojowym);
• wydaje ci się, że narządy mowy twojego dziecka są nieprawidłowo wykształtowane;
• masz wątpliwości, czy twoja pociecha dobrze słyszy i rozumie mowę;
• dziecko mówi przez nos;
• po ukończeniu roku dziecko nie jest zainteresowane mową i nie zaczyna wymawiać pierwszych wyrazów takich jak np. MA-MA, TA-TA, BA-BA, itp.;
• dwulatek mówi bardzo mało, zasób jego słownictwa nie poszerza się, nie łączy wyrazów w proste zdania typu: "mama daj", "mama am", itp.;
• dziecko dwuletnie nie rozumie oraz nie wykonuje prostych poleceń;
• po ukończeniu trzeciego roku życia dziecko źle wymawia głoski S,Z,C,DZ, np. zamiast "sok" mówi "siok";
• trzylatek nie potrafi wskazać części ciała, nie nazywa zabawek oraz przedmiotów ze swojego otoczenia;
• pod koniec trzeciego roku życia dziecko nie wypowiada którejkolwiek samogłoski ustnej (A,O,E,I,U,Y);
• czterolatek nie zadaje pytań;
• czterolatek nie wymawia głosek SZ, Ż, CZ, DŻ, np. zamiast "czapka" mówi "capka";
• po ukończeniu czterech lat dziecko zamienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne, np. zamiast "buda" mówi "puta", zamiast "woda" mówi "fota", zamiast "dama" mówi "tama", itp.;
• dziecko, które ukończyło pięć lat nie wypowiada R, np. zamiast "rower" mówi "lowel", albo "jowej".

Jeśli zauważysz chociaż jeden z wymienionych błędów mowy lub opóźnień mowy u twojej pociechy, NIE ZWLEKAJ! tylko umów się i sprawdź u logopedy, czy rozwój mowy dziecka przebiega prawidłowo.

Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.pracownialogopedyczna.pl/oferta.html

Logopeda...A kto to taki?

Czym tak właściwie zajmuje się logopeda? Kim jest logopeda?...Odpowiedź na te pytania dla niektórych może wydawać się infantylna, innym natomiast nie wydaje się tak oczywista.
W oczach większości społeczeństwa logopeda postrzegany jest jako specjalista do spraw zaburzeń mowy u dzieci. Owszem, dzieci stanowią największą część pacjentów w poradniach logopedycznych. Należy jednak pamiętać, że zakres działań tego specjalisty jest znacznie szerszy.
Mogłabym zacząć tak jak wszędzie...a mianowicie: Logopedia wywodzi się z języka...jest to nauka o...i tak dalej, i dalej... Stwierdziłam jednak, że taka wiedza  nie  jest potrzebna ani osobom borykającym się z wadami czy niepłynnością mowy, ani rodzicom dzieci z zaburzeniami mowy, ani nawet specjalistom "po fachu", którzy etymologię wyrazu logopedia znają (w każdym razie znać powinni).
Ważniejsze jest by zrozumieć, że logopeda nie jest jedynie nauczycielem, który uczy poprawnej mowy. Logopeda jest TERAPEUTĄ, który przy pomocy swojego warsztatu pracy, indywidualnie dobierze najlepsze metody terapii, by w jak najszybszy i najbardziej efektywny sposób pozbyć się zaburzenia mowy. Warsztatem pracy, o którym wspomniałam jest oczywiście wiedza nabyta podczas studiów, kursów, konferencji, przeczytanej literatury, a także doświadczenie zawodowe, współpraca z innymi specjalistami. Pomocą jest także profesjonalne wyposażenie gabinetu.
Zakres działania logopedy jest bardzo szeroki, ponieważ bada i analizuje procesy komunikacji (rozwój mowy oraz rozumienia mowy) we wszystkich etapach rozwoju, a także w różnorodnych obszarach jego aktywności. Do zadań logopedy należą:

• profilaktyka oraz przeciwdziałanie niepoprawnej komunikacji językowej;
• doradztwo logopedyczne;
• diagnoza logopedyczna;
• terapia logopedyczna:

          ~ korekcja wad mowy;
          ~ usprawnianie aparatu artykulacyjnego;
          ~ stymulacja opóźnionej mowy;
          ~ usprawnianie mowy po wypadkach, urazach, udarach mózgowych, chorobach (zarówno w przypadku całkowitej, jak i częściowej utraty mowy, czy rozumienia);

• współdziałanie terapeutyczne z innymi specjalistami.

Obecnie istnieje coraz więcej logopedów, którzy zajmują się dość szerokim zakresem działań. Są również i tacy, którzy pracują jedynie w wybranej grupie osób. Wśród logopedów specjalistycznych wyróżnić można:

• neurologopedę - zajmującego się diagnozą i terapią osób z uszkodzeniem mózgu;
• oligofrenologopedę - zajmującego się wychowaniem językowym osób z upośledzeniem umysłowym;
• surdologopedę - zajmującego się wychowaniem językowym osób z zaburzeniami słuchu;
• balbutologopedę - zajmującego się terapią osób jąkających się;
• logopedę artystycznego - zajmującego się doskonaleniem mowy i głosu.

Jeżeli macie jakiekolwiek wątpliwości, pytania lub po prostu chcielibyście się podzielić swoimi spostrzeżeniami i uwagami, zapraszam do kontaktu mailowego :)